Ik open de ogen maar kijk naar de wereld niet
de wereld kijkt naar mij
de oren laat ik open maar luister niet
de klanken bestaan
ik daal in mijn hart maar zonder dalen
mijn hart wordt heel mijn lichaam
mijn lichaam ademt zonder mij
en is in evenwicht
de beweging van mijn denken vindt geen plaats meer
in deze roerloosheid
wat ik voelde is vervluchtigd en opgelost
en heeft nooit bestaan
mijn voorstellingen hebben geen voedsel meer
zij vallen samen met de buitenwereld die ik ben
niets is meer te zeggen
niets is meer te doen
vrede
volkomenheid.
Erik van Ruysbeek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten