Zielsverwanten

Zielen behoren tot een groep, deze hoofdgroep kan zich uiteindelijk gaan uitsplitsen in kleinere groepen waardoor er een grotere onderlinge samenhang is binnen die groep, hoe vaker een groep zicht splitst, des te sterker is de samenhang en wordt de hereniging sterker. Een ziel vormt in eerste instantie één geheel maar wordt na verloop van tijd in tweeën gespleten waarbij elk deel de kiem van het andere deel in zich houdt.

Wanneer tweelingzielen herenigen is de som niet twee maar drie: man+ vrouw+ verbinding van beiden. Tweelingzielen hebben complementaire eigenschappen ten opzichte van elkaar. Voordat tweelingzielen elkaars complement kunnen zijn moeten ze verschillende wegen bewandelen, ondanks dat ze in basis gelijk aan elkaar zijn. Het kan daarom zijn dat de uiterlijke gedragskenmerken verschillen. Pas wanneer een individu een sterke persoonlijkheid heeft, kan het complementair zijn voor de ander, ondanks dat dan nog niet alle complementaire eigenschappen voltooid zijn, men moet er wel bereid toe zijn deze verder te ontwikkelen. Het individu moet 'alleen de berg beklommen hebben', de eenzaamheid kennen. Het schijnt dat de mens innerlijk altijd wel op zoek is naar diens tweelingziel, omdat juist géén andere als die ene jou goed aanvult voelen anderen niet goed aan en is het een komen en gaan van partners op ieders levenspad. Totdat de tweelingzielen elkaar ontmoeten, daar komt niets meer tussen, die liefde is voor eeuwig, en stijgt boven alle andere vormen van liefde uit. Verliefdheid komt er niet eens aan te pas, het gaat meteen op een hoger niveau, gepaard met een groei van bewustzijnsverandering en het ontdekken van jezelf in die ander.

Tweelingzielen ontmoeten elkaar wanneer ze er rijp voor zijn, niet wanneer ze daar behoefte aan hebben. Het gebeurt opeens, onder de meest 'toevallige' omstandigheden Meestal herkennen zij elkaar direct, een gevoel van thuiskomst.

Nu hoeft dit niet altijd zo te zijn, er was ook een verhaal van een stel wat 12 jaar bij elkaar in de buurt gewoond had, en pas na die tijd was HET moment aangebroken. Er moest blijkbaar nog een reis worden afgelegd. Beiden zijn in wezen sterk gelijkend, hebben vrijwel dezelfde mening, interesses enzoort Toch zijn er minimale verschillen die zelfs fungeren als aanvulling, ter complementering. Maar de genoemde personen waren allen vrijgezel, en stonden in het leven. Ook bleek dat er toch een aantal gebeurtenissen parallel liepen, bijvoorbeeld de momenten van het verbreken van de vorige relatie, het volgen van een therapie, het lezen van exact dezelfde boeken, volgen van dezelfde opleidingen. Nu is dit geen graadmeter ter beoordeling van wel of geen tweelingziel zijn, het kan een aanvullende bevestiging zijn. Ook na de totale hereniging kan de ziel er toch voor kiezen om weer terug te keren op aarde, zichzelf dienstbaar te stellen voor de aarde, waarbij zelfs het andere gedeelte van de ziel kan blijven fungeren als gids in de andere wereld. Het vinden van een van je zielsverwanten KAN je het gevoel geven dat je je andere helft gevonden hebt, de praktijk zal uiteindelijk uitwijzen welke van de twee het moet zijn. Die praktijk bestaat dus wel uit ECHTE praktijk, het samen leven, samenwonen.

Niet iedereen zal in dit leven de tweelingziel vinden. Toch moeten we ons er op voorbereiden, dit doen we via de liefdesrelaties die we hebben. Niet alleen in relaties met anderen bereiden we onszelf voor, maar ook in de relatie met ons zelf. Eenzaamheid is een tijd om contact te maken met jezelf, je diepere ik. Eenzaamheid betekent gescheiden te zijn van je ziel, in plaats van te zoeken naar anderen of middelen (buiten ons zelf om) om de eenzaamheid op te lossen moeten we op zo'n moment onze eigen ziel gaan zoeken. Voorafgaand aan de hereniging van tweelingzielen schijnt er altijd een periode van afzondering te zijn, dit kan ook door meditatie of eenzaamheid.

In een geval van twee personen werd dat heel mooi geïllustreerd. Twee mensen leerden elkaar 'toevallig' kennen, ze hadden gemeengoed waardoor gedurende enkele jaren na die ontmoeting ze elkaar regelmatig tegenkwamen. Achteraf beschrijven ze die periode als een voorbereidende fase, waren ze te snel een relatie aangegaan dan zou dit de uiteindelijke groei, die nu wel bereikt was, verstoord of zelfs verhinderd hebben. Op een gegeven moment was HET moment daar, en kozen ze voor een leven samen.



Je vertoeft tussen vele mensen, je bent zeer sociaal, je maakt gemakkelijk een praatje met iemand en toch … toch is er een gevoel van “iets missen” een soort eenzaamheid. Misschien voelt het aan dat zij even stilstaan op hun spirituele groei en jijzelf enorm groeit. Je huisgenoten zitten misschien op een andere golflengte dan jijzelf. Je denkt niet meer hetzelfde.

Je alleen voelen met de dingen die je bezighouden zoals met spiritualiteit. Je kan er niet met iedereen over praten, je voelt je niet begrepen. Soms voelt men dingen die men zeer moeilijk kan omschrijven. Een gevoel dat soms meer zegt dan woorden alleen. Praten met mensen die je begrijpen geeft zo een zeer goed gevoel. Het voelt aan als een soort opluchting. Hier zijn geen woorden voor nodig, dit voel je gewoon. Soms overkomt je iets wat niet te beschrijven is. Je ontmoet mensen waar je een bepaalde “klik” mee hebt. En die klik is soms na enkele ogenblikken zo intens en daar zit je dan met die bepaalde gevoelens. Gevoelens die zeer intens en vooral ook liefdevol zijn. Dit hoeft niet altijd een man – vrouw relatie te zijn, dit kan ook als twee vrienden onder elkaar. Je komt iemand tegen die je evenbeeld zou kunnen zijn. Je hebt dezelfde dingen meegemaakt, je denkt over zeer veel dingen hetzelfde.

Zoeken naar je tweelingziel is zoeken naar een speld in een hooiberg. Het overkomt je gewoon ... als je er klaar voor bent, als de tijd er rijp voor is. Er ontstaat als het ware een soort gelijklopende trilling dat het ontmoeten van je tweelingziel plots op toeval gaat lijken.

Het volgende is mijn beschrijving hoe het voelt om je tweelingziel te mogen ontdekken:

Bij een eerste ontmoeting voel je en herken je dat dit iets bijzonder is. Het is het ware thuiskomen en er is een gevoel dat je elkaar precies al jaren kent. De eerste indruk kan je een gevoel geven alsof een warme luchtballon je samen omsluit. In het begin is er geen gevoel van verliefdheid, maar een gevoel dat dieper gaat dan dat en zeer intens is. Het vloeit door je hele lichaam.

Je hebt geen woorden nodig om elkaar te begrijpen, je kan met de ogen communiceren en het lijkt of we elkaars gedachten kunnen lezen. Soms lijkt het op een soort “samensmelten”, maar dan op een zeer aangename manier. Het voelt heel veilig en vertrouwd. Je doet dingen op hetzelfde tijdstip, ook als je even niet samen bent. Je wil iets tegen de andere vertellen, terwijl die zijn zin ook net klaar heeft en je op hetzelfde moment wel iets wil zeggen, soms is het ook gewoon hetzelfde.

Afscheid nemen voor heel even voelt dan aan als “van elkaar verscheurd worden”. Als één van ons beide een dipje heeft voelt de andere dit perfect aan en deze dingen dan samen mogen oplossen geeft een fijn gevoel. We vragen ons dikwijls af "Waar was je al die tijd?" Misschien zijn we wel samen gebracht om de mensen weer in liefde te laten geloven. Om liefde uit te stralen en te geven aan iedereen die het wil ontvangen. Elkaar helpen in het groeiproces. We leren van elkaar, delen dingen met elkaar, we zijn er voor elkaar, begrijpen elkaar ... we zijn zielsverwanten.