Dit is geen nieuwe boodschap: er wordt door de eeuwen heen naar verwezen in alle grote spirituele/wijsheid tradities van de wereld: Advaita, Soefisme, Zen, Dzogchen, Gnostisch Christendom…
De simpele en directe boodschap is deze: Eenheid is alles wat er is. In Eenheid ontstaat de droom dat jij een ‘persoon in de wereld’ bent, afgescheiden van alles en iedereen. En in deze droom van dualiteit kan er groot lijden zijn, omdat voor een afgescheiden persoon het leven nooit compleet zal lijken. Al het gedrag zal doordrongen zijn van een diep verlangen naar Thuis.
De bijeenkomsten en boeken van Jeff Foster gaan over het ontwaken uit de droom van afgescheidenheid. Over de mogelijkheid dat de spirituele zoektocht, en daadwerkelijk al het zoeken van de mens, voor eens en altijd tot een einde kan komen. En in de afwezigheid van die zoektocht kan helder worden gezien dat Eenheid alles is wat er is. En in die helderheid van Eenheid verliest het leven zijn zwaarte, en wat is, is altijd genoeg.
Sommige mensen hebben dit ‘Spiritueel Ontwaken’ genoemd. Maar het is niet iets ingewikkelds en het is niet voorbehouden aan de ‘lucky few’. Het is zo simpel en vanzelfsprekend als het tikken van regendruppels tegen het dak. Het is als het hebben van een droom, je daarin verliezen, en dan wakker worden en je realiseren: natuurlijk, het was maar een droom!
Dit is geen verse verzameling ideen voor de mind om te herkauwen. Het gaat hier niet over het aannemen van een nieuwe set overtuigingen, noch over het kwijtraken van oude. Het gaat niet over meditatie, zelfontkenning of het begin van nieuwe spirituele oefeningen, hoewel al deze dingen zouden kunnen gebeuren.
Ook is hier geen sprake van een veroordeling van het zoeken, of veroordeling van enige religie of van enig geloofssysteem. Zoeken is niets meer of minder dan een verlangen naar Thuis, een wanhopige poging om je te herinneren wie je werkelijk bent voorbij naam en vorm, voorbij gedachten en concepten. En de zoektocht leeft zichzelf uit, zoals het moet. Dit is niet om het zoeken te veroordelen, maar om te wijzen op de mogelijkheid dat het kan wegvallen, om iets veel LEVENDIGERS te onthullen dan woorden ooit zullen kunnen beschrijven.
Er is altijd alleen dit Leven geweest, duidelijk in het nu verschijnend. Er is altijd DIT geweest: Levendigheid, Eenheid, Zijn, het Leven zelf, dat speelt een ‘buitenwereld’ te zijn, dat speelt te zijn vergeten dat het altijd alleen maar aan het spelen is geweest.
En de spirituele zoektocht, de zoektocht van een heel leven, heeft ons altijd alleen maar hier gebracht: om te horen dat helemaal niets ervan ooit heeft plaatsgevonden.
De zoektocht is al voorbij. Welkom Thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten