Veel Pakistanen die de slachtoffers van de overstromingen in hun land willen helpen, vertrouwen de officiële hulpkanalen voor geen zier. Sommigen raken daardoor verlamd, anderen zetten hun eigen hulpacties op.
De 35-jarige Ambreen Siddiqui, een Pakistaanse moeder van twee, krijgt constant oproepen om geld of hulpgoederen over te maken via haar gsm, in e-mails en via Twitter. Ook de kranten en radio en tv in Pakistan blijven aandringen op solidariteit met de naar schatting 20 miljoen Pakistanen die door de watersnood worden getroffen.
Niet met de regering
"Veel mensen hebben alles verloren: hun huis, hun land, hun vee en soms zelfs hun gezin", zegt Siddiqui. "Ik weet niet hoe of waar ik moet beginnen." Siddiqui weet vooral niet wie ze kan vertrouwen. Ze is alleen zeker dat haar gift niet naar het hulpfonds zal gaan dat opgezet werd door de Pakistaanse premier Yusuf Raza Gilani.
En dat hoor je overal: er heerst diep wantrouwen tegenover de regering, en veel mensen zijn kwaad. Het begon met de reis van president Asif Ali Zardari naar Frankrijk en Groot-Brittannië eerder deze maand, toen de ramp zich al duidelijk aftekende. Intussen is de kloof tussen de burgers en hun bestuurders nog breder geworden. "Ik heb nog nergens in de media gehoord hoeveel de elite bijdraagt tot het hulpfonds", zegt de 75-jarige Salma Ahmad. "Hoe kan de regering dan verwachten dat ik mijn geld erin stop?"
"Deze regering is niet eerlijk, dat is wat de media elke dag herhalen", zegt Azra Ahsan, een verloskundige uit de havenstad Karachi. "Er komen geen weerleggingen, en dat betekent dat het allemaal waar is. De boodschap is dat het hen niet kan schelen. Vorige avond hoorde ik onze minister van Buitenlandse Zaken uitgeweken Pakistani in de VS oproepen gul geld over te maken. Als jullie de regering niet vertrouwen, kunnen jullie groepen steunen die jullie wel vertrouwen, klonk het. Een regering zoiets horen toegeven is belachelijk."
Eigen hulpacties
Sommige Pakistanen zamelen zelf hulpgoederen en geld in. Salim Tabani, een fabriekseigenaar uit Karachi, bracht vier vrachtwagenlandingen met voedselpaketten die hij samen mt zijn vrienden financierde naar Khairpur en Kashmore, twee getroffen districten in de provincie Sindh. "Nu weet ik beter wat er nodig is; volgende week breng ik meer hulpgoederen", zegt Tabani.
Karachi gonst van de inzamelingsacties. Een vrouwengroep verzamelt lege plastic flessen en vult ze met zuiver water. Studenten textieldesign maken dekens, matrassen en hangmatten uit oude kleren. Een kunstgalerij haalde bij een benefietverkoop van 88 kunstenaars 1,26 Pakistaanse roepie (110.000 euro) op.
In Peshawar, in de noordwestelijke provincie Khyber Pakhtunkhwa, heeft de 32-jarige Najiullah Khattak zelfs al meer dan 2,2 miljoen roepie (196.000 euro) opgehaald met een inzamelingsactie via Facebook.
Hulp van extremisten
De omvang van de ramp is zo groot dat sommige Pakistanen er zelfs geen graten in zien dat extremistische groepen ook een handje toesteken. De Falah-e-Insaniyat-stichting, de hulporganisatie van de terroristische groepering Jammat-du-Dawa die in 2008 de bloedige aanslagen in het Indiase Mumbai zou hebben gepleegd, geeft naar eigen zeggen 45.000 mensen te eten in de provincies Khyber Pakhtunkhwa, Sindh en Punjab. "Ik zie geen reden waarom dergelijke groepen niet mee in actie kunnen komen nu de nood zo hoog is", zegt Faisal Edhi van de Edhi-stichting, de grootste weldadigheidsorganisatie in Zuid-Azië die veel vertrouwen geniet. Ook de VN ziet geen probleem zolang er "op een neutrale manier" hulp wordt verleend.
Intussen maken veel Pakistanen zich zorgen dat de bereidheid om te helpen van korte duur kan zijn. De islamitische wereld viert net Ramadan, het vastenfeest waarbij gelovigen ook aan de minderbedeelden moeten denken. Als de maand voorbij is, zou de hulp kunnen terugvallen.
Bron: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/1147890/2010/08/22/Pakistanen-wantrouwen-officiele-hulpverlening.dhtml
Niet met de regering
"Veel mensen hebben alles verloren: hun huis, hun land, hun vee en soms zelfs hun gezin", zegt Siddiqui. "Ik weet niet hoe of waar ik moet beginnen." Siddiqui weet vooral niet wie ze kan vertrouwen. Ze is alleen zeker dat haar gift niet naar het hulpfonds zal gaan dat opgezet werd door de Pakistaanse premier Yusuf Raza Gilani.
En dat hoor je overal: er heerst diep wantrouwen tegenover de regering, en veel mensen zijn kwaad. Het begon met de reis van president Asif Ali Zardari naar Frankrijk en Groot-Brittannië eerder deze maand, toen de ramp zich al duidelijk aftekende. Intussen is de kloof tussen de burgers en hun bestuurders nog breder geworden. "Ik heb nog nergens in de media gehoord hoeveel de elite bijdraagt tot het hulpfonds", zegt de 75-jarige Salma Ahmad. "Hoe kan de regering dan verwachten dat ik mijn geld erin stop?"
"Deze regering is niet eerlijk, dat is wat de media elke dag herhalen", zegt Azra Ahsan, een verloskundige uit de havenstad Karachi. "Er komen geen weerleggingen, en dat betekent dat het allemaal waar is. De boodschap is dat het hen niet kan schelen. Vorige avond hoorde ik onze minister van Buitenlandse Zaken uitgeweken Pakistani in de VS oproepen gul geld over te maken. Als jullie de regering niet vertrouwen, kunnen jullie groepen steunen die jullie wel vertrouwen, klonk het. Een regering zoiets horen toegeven is belachelijk."
Eigen hulpacties
Sommige Pakistanen zamelen zelf hulpgoederen en geld in. Salim Tabani, een fabriekseigenaar uit Karachi, bracht vier vrachtwagenlandingen met voedselpaketten die hij samen mt zijn vrienden financierde naar Khairpur en Kashmore, twee getroffen districten in de provincie Sindh. "Nu weet ik beter wat er nodig is; volgende week breng ik meer hulpgoederen", zegt Tabani.
Karachi gonst van de inzamelingsacties. Een vrouwengroep verzamelt lege plastic flessen en vult ze met zuiver water. Studenten textieldesign maken dekens, matrassen en hangmatten uit oude kleren. Een kunstgalerij haalde bij een benefietverkoop van 88 kunstenaars 1,26 Pakistaanse roepie (110.000 euro) op.
In Peshawar, in de noordwestelijke provincie Khyber Pakhtunkhwa, heeft de 32-jarige Najiullah Khattak zelfs al meer dan 2,2 miljoen roepie (196.000 euro) opgehaald met een inzamelingsactie via Facebook.
Hulp van extremisten
De omvang van de ramp is zo groot dat sommige Pakistanen er zelfs geen graten in zien dat extremistische groepen ook een handje toesteken. De Falah-e-Insaniyat-stichting, de hulporganisatie van de terroristische groepering Jammat-du-Dawa die in 2008 de bloedige aanslagen in het Indiase Mumbai zou hebben gepleegd, geeft naar eigen zeggen 45.000 mensen te eten in de provincies Khyber Pakhtunkhwa, Sindh en Punjab. "Ik zie geen reden waarom dergelijke groepen niet mee in actie kunnen komen nu de nood zo hoog is", zegt Faisal Edhi van de Edhi-stichting, de grootste weldadigheidsorganisatie in Zuid-Azië die veel vertrouwen geniet. Ook de VN ziet geen probleem zolang er "op een neutrale manier" hulp wordt verleend.
Intussen maken veel Pakistanen zich zorgen dat de bereidheid om te helpen van korte duur kan zijn. De islamitische wereld viert net Ramadan, het vastenfeest waarbij gelovigen ook aan de minderbedeelden moeten denken. Als de maand voorbij is, zou de hulp kunnen terugvallen.
Bron: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/1147890/2010/08/22/Pakistanen-wantrouwen-officiele-hulpverlening.dhtml
Geen opmerkingen:
Een reactie posten