" Je hebt momenten gehad in je leven, of je je daar nu van bewust bent of niet, dat je tijdelijk de "ik" waarmee je geïdentificeerd bent, vergat. Het kan spontaan gebeuren als je iets moois ziet, of het kan ontstaan doordat je je ego vergeet. Mensen hechten meestal geen waarde aan deze momenten. Nadat je het "mooie moment" hebt meegemaakt, neem je het vertrouwde gevoel van identiteit weer aan. Maar feitelijk zijn deze gelegenheden als kleine kijkgaatjes waardoor de waarheid wordt ervaren. Als je er naar uit gaat kijken, zullen ze je opvallen. Plotseling houdt de geest dan op zijn eigen verhaal te vervolgen. Misschien zie je dat jouw individuele identiteit of ik-gevoel even afwezig was en dat wat jij echt bent, niet verdween. Stel je dan de vraag : "Wat is de echte ik ? Als mijn identiteit even afwezig kan zijn en ik niet verdwijn, wat ben ik dan ?" of liever : "Wat ben ik wanneer ik wel verdwijn ?".
Meestal wordt de geest geactiveerd in reactie op de vraag : "wat ben ik ?" . Hij begint erover na te denken tot echte intelligentie interrumpeert en zegt : "wacht eens even - dat is weer denken." Dan kan er een hiaat komen tussen de ene gedachte en de volgende, en als je in dat interval heel aanwezig bent, breng je je vertrouwde identiteit niet meer naar buiten. Zodra er identiteit in het hiaat springt, voel jij je niet meer aanwezig. Niemand zijn brengt de geest meestal zo van zijn stuk, dat hij dat hiaat heel snel gaat opvullen. "Hoe kan het dat ik niemand ben ?" Maar om het op te vullen met iemand is zinloos. Als je echt wilt weten wat je bent, ervaar dan het interval, ervaar de openheid, en laat die zich ontwikkelen in jezelf. Er is geen betere manier om erachter te komen wat je bent.
Dan wordt spiritualiteit niet alleen echt, maar avontuurlijk en interessant. Je vraagt : "deze openheid, deze aanwezigheid" - noem het wat je wilt - "ben ik dat dat ?" Je begint te merken of aan te voelen dat je iets gaat begrijpen dat geen voortbrengsel is van denken, overtuiging of geloof. En wanneer je het tot je door laat dringen, dit wakker-zijn dat geen enkele identiteit heeft, is het verbluffend. In zen noemen we dit het ongeschapene, het is het enige dat je geest niet creëert. "
Geen opmerkingen:
Een reactie posten