Kunt u zich een wereld voorstellen
zonder vereenzelviging met de vorm?
Stel dat u morgen alles moet achterlaten
wat u verworven hebt?
Laat voor 1 keer deze gedachte toe
dat uw huis, werk, auto, rijkdom,
praktijken, titels, geloven,...
verdwenen zouden zijn
Is het mogelijk om over te blijven
zonder angst en vereenzelviging?
is het mogelijk in het nu-moment
volledig vrij te zijn?
wat gaat er door u heen als u
beelden ziet van aardbevingen?
kunnen we inleven vanuit liefde
of argumenteren we vanuit veiligheid?
Misschien vind u deze woorden saai en vervelend
en verlangt u naar de zomerse dagen...
Misschien voelen we ons te goed in wat we hebben
en is alles te serieus om te onderzoeken...
Hebben we echt nood aan een planeet in chaos
om te zien wie we waarlijk zijn?
Of is die kracht van licht wat je bent
de soepele stuwer van al wat leeft?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten